Leven is magisch!

Leven is magisch! We staan er zelden bij stil hoe adembenemend leven is. De dag begint, eindigt en tussendoor zijn we praktisch geweest. We hebben keurig ons werk gedaan, wisten het even niet of waren juist heel zeker. En nu worden we uitgedaagd, is het wel zo gewoon, alledaags?

Ooit was dit ‘ik’ er niet. Het had geen flauw idee wat sterven was, omdat het geboren niet eens kende, laat staan meegemaakt. Een andere dag zal dit ik er niet meer zijn. Tussendoor was het geen enkel moment normaal of vanzelfsprekend, zelfs als ik dat even dacht (of juist vergat). Ik vond, verloor, relateerde en verbrak, werd geïnspireerd, ergerde, verbaasde en twijfelde.

Het meest magische aan dat leven is, dat het niet eens afhankelijk is van ‘ik’. Als ik er niet meer ben, leeft het nog steeds, danst het nog steeds. Er wordt gevreeën, met of zonder mij, in dit huis woont ooit een ander ik, mijn lichaam wordt weer één met de aarde waar het vandaan kwam. Het leven is niet eens afhankelijk is van mijn angsten, bewustzijn, verdriet of liefdevolle aandacht, het is ‘gewoon’.

Gewoon alledaags, en toch is leven magisch, werkelijk magisch!

Je loopt een heilig pad,
eeuwen geleden zorgvuldig gepland.

Je adem lijkt gewoon,
misschien zelfs onbelangrijk,
maar het is de adem van een heilige,
deel van een historische legende.

Wijzen, koningen en profeten
spraken en schreven duizenden woorden,
en al denk je misschien van niet,
jij bent één van hen.

Maak je geen zorgen
over de vermomming die je draagt
of hoe je je identiteit verbergt,
want ook dat is deel van het plan.

Je bent absolute perfectie, precies zoals je nu bent,
tot in het kleinste detail,
en ik buig in eerbied voor je.